แด่..ชอนฉี๋

แมวตัวผู้สีน้ำตาล หน้าตาคล้ายกับแมวที่อยู่ข้างถุงอาหารแมว meo

เราเจอมันตอนเป็นจิ๊กโก๋ข้างโบสถ์เก่าวัดแก้ว

เรียกร้องให้เธอพามันมาเลี้ยง และรอจนกว่าเธอจะมารับมันไป

เราตั้งชื่อมันว่า ชอนฉี๋ เพื่อจะได้คู่กับกะทะ แมวตัวสีขาวของเรา

ชอนฉี๋มีนิสัยขี้อ้อน ชอบมานอนซบที่พุงหรือไม่ก็ที่อก 

บางทีก็เอาขามาวางบนตัวฉัน

เหมือนมันกำลังกอด แล้วก็หลับไป

เวลาหิวชอบโวยวาย พอได้กินก็เงียบ ราวกับเอาอะไรไปปิดปาก

ชอบเข้ามาเล่นซ่อนแอบใต้โซฟาในบ้าน 

ตอนเช้าๆจะได้ยินเสียงชอนฉี๋ก่อนใคร

เสียงร้องโวยวาย บอกว่า 

''หิวแล้วนะ เอาอาหารให้กินหน่อยจิ ไส้จะขาดแล้ว''

เป็นคู่ปรับของคุณนายกะทะ เวลาที่ชอนฉี๋เสียงดัง

กะทะจะเข้าไปตบทีนึง แล้วเดินจากไป แค่จะบอกว่า

''เธอเสียงดังเกินไปแล้วนะ''

มันก็เงียบเหมือนรูดซิบปากไว้เลย

แล้วก็ลงไปนอนกลิ้งไปกลิ้งมา

ทุกๆวันมันจะวิ่งออกไปรับเราที่ประตูรั้วหน้าบ้าน

วันนี้ตอนเย็น ชอนฉี๋กระโดดขึ้นมาหน้ารถ และขึ้นไปบนหลังคารถ

ขณะที่ฉันกำลังขับรถอยู่ ชอนฉี๋ก็นั่งไปด้วย

จากประตูเข้าบ้าน จนมาถึงที่จอดรถ

และกระโดดลงไปรอที่ถ้วยข้าวของมัน

เพียงครู่เดียว มื้ออร่อยก็หมดไปแบบเกลี้ยงๆ

เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

มันคงมองเห็นแสงไฟของรถโฟลคตู้

มันก็วิ่งออกไปรับอย่างเคย

แต่วันนี้ ตอนวิ่งกลับมันไม่ได้วิ่งกลับทางสนามหญ้า

แต่วิ่งตามรถ และวิ่งไปตัดหน้าล้อหลังของรถโฟลคตู้

เธอมองไม่เห็น เลยโดนมันเข้าอย่างจัง

มันเป็นอุบัติเหตุ

และค่ำนี้เราก็กินข้าวกันไม่ลง

ใจหาย...

และไว้อาลัยแด่เพื่อนของเรา :(

มันเดินทางไกลไปต่างดาว

...