จุ๊...จุ๊...ฝาหรั่ง

บ่ายวันพุธ แดดร่มลมตก เราขับรถไปโรงแรมเชอราตัน
ระหว่างทางมีไร่สัปปะรดสองข้างทาง
ฉันเห็นผู้คนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนออกันอยู่ที่ต้นสัปปะรด
ใช่แล้ว... นักท่องเที่ยว ฝาหรั่งนี่เอง พวกเขาทำอะไรกัน
ขับรถเข้าไปใกล้ๆ
อ๋อ...พวกเขากำลังตั้งใจถ่ายรูปสัปปะรดที่กำลังโผล่ออกมาจากกอของมัน
ส่วนฉันก็ถ่ายรูปฝรั่งที่กำลังถ่ายรูปสัปปะรด
นึกในใจว่า ถ้าวันนึงมีโอกาสไปเยือนต้นแอปเปิ้ลบ้าง
ฉันคงทั้งปีนทั้งเก็บลูกแอปเปิ้ลมากินด้วยแน่ ๆ
คงเป็นความตื่นตาไม่ต่างกัน

มาถึงโรงแรมเชอราตัน
พนักงานชายหนุ่มรูปร่างแข็งแรงกำยำ เดินเข้ามาต้อนรับ
และพาเรานั่งรถกอล์ฟไปที่ศาลาริมหาดใกล้สระว่ายน้ำ
ที่ทางโรงแรมเตรียมสถานที่ไว้ให้ศิลปินอันดามันได้มาแสดงลวดลาย

พนักงานขับรถไปก็ชวนเราคุยไปด้วย
เขาเล่าเรื่องขำให้เราฟัง
''วันก่อน โรงแรมแห่งหนึ่งบนเกาะพีพี มีแขกเชคเฮ้า กลางดึก''
"อ้าว!!! ทำไมหรือ? ฉันถามด้วยความแปลกใจ"
"ฝรั่งสองคนคงมาอัลนีมูนกันครับ บังเอิญมีจิ้งจกอยู่ในห้องพัก
เขาก็ถามแม่บ้าน ว่านั่นตัวอะไร แม่บ้านตอบไปว่า เบบี้ ค๊อคโคดาย ค่ะ"
ได้ยินเพียงเท่านั้น ฝรั่งสองผัวเมีย ก็รีบเชคเฮ้าทันที เพราะกลัวจระเข้
ทางฝ่ายผู้จัดการโรงแรมก็เข้ามาไกล่เกลี่ยและอธิบายด้วยความนอบน้อม
แต่สองคนนั่นก็ไม่ยอมฟัง จะออกจากโรงแรมท่าเดียว
แต่กลางดึกขนาดนั้นจะมีเรือที่ไหนยอมออกไปล่ะครับ
สรุปคือไม่มีเรือออก
ฝาหรั่งเลยนอนกางเต้นท์นอกห้อง เพียงเพราะ Lizard หรือจิ้งจก

จุ๊ จุ๊ จุ๊

นี่ไง!! ความร้ายกาจของเจ้าจิ้งจกอีกกระทง