เรื่องบ้าน บ้าน

ตื่นเช้าขึ้นมา เดินไปที่สวิตว์ไฟ ปิดทุกตัวที่เปิดอยู่
เดินไปยังกะหุ่นยนต์ เดินไปแบบไม่ต้องลืมตา
เดินผ่านห้องน้ำ ไปห้องครัว
ดื่มน้ำแก้วนึง
ไปยืดเส้นที่หน้าบ้าน
ดูท้องฟ้า ภูเขา แอบเห็นทะเลหน่อยๆ ทุกวันสวยไม่เหมือนกัน
เจ้าแมวเหมียว วอนขออาหาร
รอไปก่อน ...
จะดูต้นไม้ เบ่งบานไปถึงไหนแล้ว
เมื่อคืนฟ้ารดน้ำให้แล้ว สบาย ๆ
ต้นไม้โตขึ้น ดูแล้วชื่นใจ
เดินไปเปิดตู้เย็น ทำอาหารเช้า
วันนี้กินแบบฝรั่ง ง่าย ๆ ละกัน
ไส้กรอกเนื้อ ไข่ดาว เนื้อทอด สลัดผัก ขนมปัง น้ำส้มคั้น
กินกันสองคน
อิ่ม
ไปปัด กวาด เช็ด ถู ทุกห้อง
ไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ
แล้วก็รีดผ้าตะกร้าโต
เสร็จแล้วไปหว่านปุ๋ยให้ต้นไม้ ตัดแต่งกิ่ง
ทาสีเก้าอี้ไม้
นั่งพักริมระเบียง
โอ้จริงสิ...เจ้าเหมียว กะทะน้อยของฉันหิว
เดินไปเทอาหารให้มันก่อน
กลับไปนั่งริมระเบียง ดูบ่อปลา
เจ้าปลาหางนกยูงออกลูกมาเต็มบ่อ
แต่โชคดีที่บ่อกว้างพอสำหรับมัน
หนอนตัวนั้นกาดึ๊บบนใบไม้สุดสวยของฉันโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต
ถ้าฉันชอบหนอนคงจะดี แต่ ไม่มีวัน...
เวลาผ่านไปก็ได้เวลา อาหารเที่ยง
หุงข้าว ทำกับข้าว ล้างจาน
ตกบ่าย นั่งอ่านหนังสือริมระเบียง
เธอก็ไปวาดภาพที่บ้านไม้
ตกเย็นเธอตัดหญ้า ใช้เวลาหลายวันกว่าจะเสร็จ เพราะตัดโดยใช้ความรู้สึก ค่อยๆเป็นไป
ฉันเพาะต้นไม้ต้นเล็ก ๆ เด็ดพริกที่สุกไปลวกน้ำร้อนเอาไว้ผึ่งแดดพรุ่งนี้
เย็นย่ำ ได้เวลา อาหารเย็น
และต่อจากนั้น หนังหลายช่องรออยู่ นั่งดูหนังด้วยกัน
ตลอดเวลาที่ทำเรื่องบ้าน บ้าน เจ้ากะทะของฉันคอยสังเกตการณ์และมีส่วนร่วมตลอดเวลา
นึกตลกๆถ้ามันมีแขนขาและพูดได้ก็คงดี
และวันหนึ่งวันในบ้านก็หมดไปแบบเรียบๆ
ยังมีอะไรมากมายที่จะให้เราได้ขยับแขนขาบริหารหัวใจ ในบ้านหลังนี้
ใช้เวลาแบบนี้อาทิตย์ละ 1 วัน หรือบางทีอาจจะมากกว่านั้น
ดูเหมือนวุ่นวายมากมาย แต่ไม่เลย มันค่อยๆเป็นไปโดยไม่รู้ตัว
เวลาแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว
และเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน
ภูเขาไม่เคยเหงา เพราะมีท้องฟ้าและก้อนเมฆแวะทักทาย
มีสัตว์เล็กน้อยใหญ่ส่งเสียงร้องเพลงกล่อม
เจ้ายังจะต้องการสิ่งใดอีก